Czy jesteśmy skazani na apokalipsę?
Optymistyczne wizje przyszłości we współczesnej literaturze. Gdynia Design Days
Optymistyczny futuryzm od wielu lat jest w odwrocie. Wizje przyszłości znane z najnowszych powieści, gier czy filmów pokazują nam bardzo ponure wizje tego, co nadejdzie. Czy kryzys wyobraźni powoduje, że w narracji dotyczącej wizji przyszłości dominują wątki fatalistyczne, apokaliptyczne? W pewnym stopniu tak jest. Chcemy jednak poszukać brakujących trendów w literaturze, które mówią o pozytywnych rozwiązaniach globalnych i lokalnych kryzysów.
Literaturoznawczyni i badaczka kultury popularnej, pracuje na Uniwersytecie Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy; autorka tekstów poświęconych m. in. science fiction, adaptacjom i transmediacjom, opowieściom transmedialnym i kulturowemu znaczeniu kosmetyków; w roku 2019 opublikowała monografię pt. Biopunk Worlds of Paolo Bacigalupi
Socjolog, badacz literatury i kultury popularnej (fantastyki, gier wideo), obecnie członek Scholarly Communication Research Group na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Jest także publicystą i kieruje działem „Obywatel” w Magazynie Kontakt. Pod jego kierunkiem ukazał się 40. drukowany numer pisma pt. „Kryzys wyobraźni”.
Autorka, programistka, mistrzyni danych i mistrzyni gry. Tłumaczyła utwory Chiny Miéville'a, Rogera Zelaznego, Nancy Kress, Grega Egana, Pat Cadigan i Neila Willamsona. Autorka powieści i opowiadań, głównie z nurtu fantastyki bliskiego zasięgu i climatepunk. Nominowana do Nagrody im. Janusza A. Zajdla (w tym za powieść "Triskel: Gwardia") i Nagrody im. Macieja Parowskiego. W ramach podziękowań za pomoc zabita przez Petera Wattsa w powieści "Echopraksja". Jej opowiadanie "Kłamstwa i prognoza pogody" weszło w skład antologii europejskiej SF wydanej przez "Future Fiction". Należy do Śląskiego Klubu Fantastyki i grupy pisarek fantastycznych "Harda Horda".
Pracuje jako literaturoznawczyni w Instytucie Filologii Angielskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie kieruje Pracownią Literatury oraz Kultury Dziecięcej i Młodzieżowej. Jej zainteresowania naukowe dotyczą między innymi posthumanizmu, nowego materializmu i studiów nad dzieciństwem. Jest stypendystką Polsko-Amerykańskiej Komisji Fulbrighta, Fundacji Kościuszkowskiej oraz programu Marii Skłodowskiej-Curie w ramach Horyzontu 2020.
Z wykształcenia psycholożka i kulturoznawczyni. W swojej pracy naukowej skupia się przede wszystkim na grach cyfrowych i ich kulturotwórczej roli. Rozprawa doktorska poświęcona była studiom nad awatarami, bada również opowieści transmedialne, gry niezależne oraz relacje pomiędzy graczem, awatarem a emergentną narracją gier. Napisała kilka tekstów poświęconych kulturom fanowskim, jak również chętnie sięga po tematykę mangi i anime. Pracuje na Uniwersytecie Gdańskim na stanowisku adiunkta w Zakładzie Filmu i Mediów. Organizatorka wydarzeń poświęconych popkulturze (Pasja Minicon w Gdyni), animatorka kultury lokalnej, członkini Stowarzyszenia Arteria oraz aktywistka równościowa. W kinie ceni sobie przede wszystkim animacje w każdej formie. Edukatorka filmowa dzieci i młodzieży (a niekiedy osób w wieku senioralnym) od 2009 roku. Współpracuje z Nowymi Horyzontami Edukacji Filmowej oraz Akademią Filmową Multikina. Niedawno brała udział w "Spacją się skacze", gdzie opowiadała o społecznym wpływie gier. Interesuje się i uczy o projektowaniu gier w edukacji.
