Pachinko

Pachinko jest powieścią Amerykanki koreańskiego pochodzenia, Min Jin Lee. Choć autorka z wykształcenia jest adwokatką, aktualnie utrzymuje się z pisarstwa; tworzy tak powieści, jak również prasowe recenzje, eseje i felietony. Pachinko to jej druga książka.

Historia Pachinko obejmuje ponad 80. Lat dziejów pewnej koreańskiej rodziny z rejonu Busan. Rozpoczyna się ona w momencie, gdy ówczesne, dość krótko istniejące, samodzielne Cesarstwo Koreańskie zostało ostatecznie zaanektowane przez Cesarstwo Japońskie w 1910 roku (historia tego, jak do tego doszło, sięga 1876 roku, jak nie dalej). Najpierw poznajemy Hooniego, syna niezbyt bogatego, ale przedsiębiorczego rybaka, który poślubia ubogą Yangjin. Następnie śledzimy losy ich jedynego pozostałego przy życiu dziecka, córki Sunji, a później jej synów: Noa i Mozasu oraz ich dzieci. Początkowo akcja rozgrywa się w Korei – jeszcze przed podziałem – a później przenosi się do Japonii, gdzie rodzina stara się związać koniec z końcem co nie jest takie proste: szczególnie w tym okresie zachowanie Japończyków wobec mieszkańców Korei było, eufemistycznie rzecz ujmując, wrogie. Los uśmiecha się do członków rodziny równie często, co odwraca się do nich plecami.

Ważnym elementem historii zawartej w Pachinko są losy koreańskiej diaspory w Japonii – w czasach, gdy należała do wielkiego projektu japońskiego imperium, jak i później, już po drugiej wojnie, gdy kraj przechodził gwałtowną modernizację oraz demokratyzację pod amerykańskie dyktando. Jednocześnie Lee pokazuje, jak rozwija się tożsamość kolejnych pokoleń rodzin emigranckich, jak często kraj pochodzenia staje się abstrakcyjnym zbiorem opowieści o nieistniejącej już krainie.