Lewa ręka ciemności

Lewa ręka ciemności to opowieść z cyklu Ekumena autorstwa Ursuli K. Le Guin, uważana za jedno z jej najdojrzalszych dzieł, uhonorowana nagrodami Hugo oraz Nebuli.

Na planecie Zima poznajemy głównego bohatera, wysłannika Ekumeny, organizacji pragnącej odnowić kontakty między różnymi planetami, próbującego zrozumieć odmienną kulturę jej mieszkańców. Tutejsze społeczeństwo, złożone z istot niemających jednej, ustalonej płci, okazuje się jednak nie być tak całkowicie odmienne od ludzkiego, jak mogłoby się wydawać. Odkrywamy wraz z protagonistą złożony świat polityki Zimy – różnych ustrojów, zarówno monarchii, jak i totalitaryzmu. Zagłębiamy się w złożoność kulturowych uwarunkowań – śledzimy, jak zwyczaje i tradycje kształtują społeczeństwo. Jesteśmy też świadkami tego, jak rodzi się, zacierająca granice kulturowe i rasowe, przyjaźń.

Lewa ręka ciemności to wielopłaszczyznowy obraz społeczności i wszystkich aspektów jej powstawania oraz tworzenia. Możemy doszukiwać się w niej odpowiedzi na pytanie, co to znaczy być człowiekiem i jaką wartość niesie przyjaźń i poświęcenie. Le Guin maluje z jednej strony barwne królestwo, z drugiej biel otaczającej przyrody wiecznie trwającej zimy, aby pomiędzy nimi ukazać wszystkie odcienie szarości tego niezwykłego świata. W całej książce przewija się zaś motyw dualizmu – od dwóch płci począwszy (ich braku oraz ich posiadania), poprzez dwa ustroje, kończąc na tym, że narracyjnie skupia się na dwóch postaciach. W tym dualizmie możemy dostrzec pewną harmonię – tylko razem te dwoistości tworzą to, co nazywać możemy człowieczeństwem.