Incognito

Incognito to na poły autobiograficzna powieść o walce o własną tożsamość, o zgodność pomiędzy wewnętrznym i zewnętrznym postrzeganiem siebie. Zbudowana jakby z wycinków pamiętnika, fragmentów wspomnień zmusza nas do uważnego czytania, konstruowania przeszłości bohaterów, ciągów przyczynowo-skutkowych i ciągłych ich reorganizacji, gdy dowiadujemy się czegoś nowego.

Sprawia to, że trudno dokładnie opowiedzieć, o czym jest powieść Kiss. Ale spróbujmy: Tibor kocha piłkę nożną i odnosił międzynarodowe sukcesy na mistrzostwach. Wiemy, że relacje między rodzicami były w najlepszym razie niedobre, być może doszło między nimi do próby morderstwa, a w pewnym momencie rodzina przeniosła się na wieś, do babci. Gdzieś po drodze w Tiborze coś pękło: przestał jeździć na treningi, zaczął pisać wiersze na tyle dobre, że wygrywał poetyckie konkursy. Napisał również do rodziców list, w którym wyznał, że nie może już dłużej żyć jako mężczyzna.

Czytając Incognito, obserwujemy proces znikania Tibora i pojawiania się Noémi. Czytamy o lękach oraz próbach odnalezienie siebie we własnym ciele. Próbujemy poznać doświadczenie transpłciowości, będące w zasadzie niemożliwym do zrozumienia przez tych, którzy tego nie odczuwają. Jak również zrozumieć to, jak tożsamość może pozostawać w niezgodzie z ciałem. I wszystko to próbuje ująć w słowa, które pozostają wciąż niewystarczające, aby to opisać.